Vaak hoor ik mensen vragen: Wat is coaching?

Coaching betekent het professioneel begeleiden, waarbij ik als gelijkwaardig partner de cliënt ondersteun bij het behalen van zelfgekozen doelen.

 Nog een vraag: Waarom zou je coachen? Ik heb toch geen probleem?

Ieder van ons staat wel eens in het leven voor een lastige keuze, hoe we iets aan onszelf/leven kunnen veranderen, verbeteren of bijschaven. Daar kan ik als coach  bij helpen.  Ik kan tijdens een creatieve coachingsessie je bewust maken van je gewoontepatronen en helpen deze te doorbreken. Zodat de gewenste verandering kan plaatsvinden. Ook bij het maken van keuzes en je bewust maken van je kernwaarden, kan ik als coach helpen.

De volgende nare ervaringen kunnen aanwezig zijn:

•  Een geliefd persoon verliezen

• Enorm worden gepest op school/werk/thuis

• Een ernstig ongeluk

• Het verlies van je werk

• Emotionele/lichamelijke mishandeling

• Moeite met scheiding

• Ineens geconfronteerd worden met ziekte of beperking

Wanneer je een trauma (nare ervaring) hebt meegemaakt, wil je maar 1 ding en dat is dat het begrepen wordt. Dat je je verhaal kan delen met lotgenoten. Dat je weer zo goed mogelijk je eigen regie over je leven terugkrijgt.

Vooral datgene doen wat je leuk vindt. Als je alles goed verwerkt, sta je heel anders in het leven en kan je de hele wereld aan...

Hoe weet ik dat?

18 januari 2005, heb ik met mijn dochter een traumatisch ongeval overleefd.

Ik kan het gelukkig navertellen. Dit is mijn verhaal:

Mijn dochter wilde een cadeautje kopen in de stad en samen met haar reed ik over de dijk. In een paar seconden moest ik op de dijk remmen voor een auto die voor me ineens op de rem stond. Ik trok het stuur naar links en kwam op de linkerhelft een vrachtwagen tegen die ik niet kon ontwijken. met vrachtwagen en auto gleden we de dijk af en stopten precies voor de Ijssel. Mijn dochter kon uit het achterraam van de auto gehaald worden en is met ambulance naar het ziekenhuis vervoerd.

Ik zat bekneld achter het stuur en zag het vrachtwagenwiel boven op mijn linkerbeen staan. Ik ben uit de auto geknipt en met een trauma helikopter naar het ziekenhuis vervoerd. Mijn dochter durfde me niet te zien in het zieken huis toen ik na 2 dagen IC

naar een andere afdeling gebracht. Logisch, ik had overal glas en bloed gehad in mijn gezicht en dat beeld had ze steeds voor zich. Daarnaast had ik een klapvoet doordat er een een spierknoop was beschadigd  aan mij linker bovenbeen. 

Mijn dochter had een klaplong en verder niets, ja natuurlijk een trauma...

Hierna zag ik het leven helemaal anders, ik kreeg slachtoffershulp en wanneer wij  binnen het gezin de dingen niet konden vertellen of dichtklapten mochten we alles uittekenen, hier hadden mijn kinderen heel veel aan. Ik dacht toen al hier ga ik later iets mee doen.

Ik ben flink gaan sporten en genas van mijn klapvoet. Door mijn creativiteit en positieve levenshouding ben ik vanuit dit trauma alles gaan doen wat ik leuk vond en dat doe ik tot nu toe nog steeds, vooral op creatief vlak.

In ons huidig bestaan hebben we veel creativiteit nodig.